 |
"Heydər Əliyev məktəblilərin gözü ilə" respublika inşa müsabiqəsi |
Ulu Öndərimizə həsr olunan inşa müsabiqəsində iştrak edəcəyimi biləndə qəlbimi sevinc, qürur hissi ilə yanaşı, bir həyəcan da bürüdü. Görəsən, bir şagird qələmi ilə bu əzəməti, dahiliyi vəsf edə bilərəmmi? Bu fikirlə mavi Xəzərin sahilinə yollandım. Gün işığından bərq vuran suya, başı hələ qarlı olan uca dağlara baxdım. Gözümün qarşısında gülərüz bir insan siması canlandı. Bu, Ulu Heydər babamın mehriban siması idi.
- Nəyi fikirləşirsən, oğlum?
- Salam baba, sahah müsabiqəyə yollanacağam, mənə xeyir-dua ver.
- Uğur olsun, bala, mübariz ol, bizə mübarizlik yaraşır.
Tanrı ona yenilməzlik qüdrəti vermişdi. Gözləri mavi Xəzərdən rəng almış, qaməti uca zirvələrdən boy almış, təbəssümü Odlar Yurdunun işığı ilə nurlanmışdı. Həm ruhən, həm cismən azərbaycanlı idi. Məhz fəxarət mənbəyi də bu idi. “Mən həmişə fəxr etmişəm və bu gün də fəxr edirəm ki, mən azərbaycanlıyam”. Bu söz bütün azərbaycanlıları birləşdirən kəlama çevrilmişdir.
Ulu Öndərin həyat və fəaliyyəti bir ümmandır. Bu inşa yazısı isə ümmanın nəhayətsizliyinə baş vurmaq istəyən qayığa bənzəyir. Heydər Əliyev vətəni ilə yanaşı, millətini də çox sevirdi. Onu daim tərəqqidə, yüksəlişdə görmək istəyirdi. Odur ki, bütün mənalı həyatı boyu xalqını tanıda biləcək dili, müstəqilliyi, daxili və xarici siyasəti kimi amallar uğrunda çalışırdı. “Şəxsən mən ğz ana dilimi çox sevir və bu dildə danışmaqla fəxr edirəm” deməklə, ana dilinin tətbiqi ilə bağlı fərmanlar imzalamaqla əsl vətəndaşlıq nümunəsinə çevrildi.
Tanrı onu təkcə Əliyevlər ailəsini sevindirmək üçün göndərməmişdi. Xoşbəxt uşaqlıq illərində ağlına belə gəlməzdi ki, illər keçəcək, bir ailənin deyil, böyük bir xalqın sevimlisinə cevriləcək, bir ailənin deyil, bir xalqın yükünü çiyinlərində çəkəcdi. Təbiətin ona bəxş etdiyi dərin zəka, qətiyyət, xalqdan aldığı güc və ilham ona bu yükü çəkməkdə kömək oldu. Xalqının adı öz adı ilə vəhdət təşkil etdi. Indi dünyada: “Heydər Əliyev” deyəndə Azərbaycan, “Azərbaycan deyəndə” Heydər Əliyev” yada düşür.
“Azərbaycan” adlı triloğiyanın birinci hissəsini Ulu Öndər maharətlə yazdı. İkinci hissəsini isə ona verilən estafeti layiqincə davam etdirən İlham Əliyev yazmaqdadır. Ümid edirəm ki, ücüncü hissəni də bu dühadan xeyir-dua almış, bu günəşdən nurlanmış insan əli yazacaq.
Deyirlər ki, Azərbaycan Heydər Əliyevin şah əsəridir. Onu dünyada tanıtmaq missiyası onun layiqli davamçısı İlham Əliyevin üzərinə düşür. Həm onun, həm də ürəyi vətən eşqi ilə döyünən, xalqın güvənc yeri, inam mənbəyi olan Mehriban xanım Əliyevanın yorulmaz fəaliyyəti nəticəsində bu missiya uğurla davam etdirilir.
Ulu Öndər həm uşaqlarin dostu, kimsəsizlərin panahı, sadə insanların dayağı olan el ağsaqqalı idi. İndi aramızda olmasada da, onun başa çatdıra bilmədiyi işləri,adını daşıyan Heydər Əliyev Fondu daha səylə həyata keçirir.
Heydər Əliyev ölkəmizin üstündəki qara buludları dağıtdı. 17 ildir ki, biz atəşkəs rejimində yaşayırıq. Bağlanan müqavilə axıdılan göz yaşlarını sevinc qığılcımı əvəz etdi. Burada H.Cavidin ölməz misraları necə də yerinə düşür.
Kəssə hər kim tökülən qan izini,
Qurtaran dahi odur yer üzünü.
1990-cı ilin 20 yanvarında həyatını təhlükəyə ataraq açıq-aşkar imperiyaya etiraz etdi.Hər dəfə onun çıxışını televiziya ilə izləyəndə , ətrafına toplaşan insanların ona necə ümüdlə baxdığını görəndə sanki mən də o həyəcanı yenidən yaşayıram.
Ulu Öndərin həyatı Azərbaycan gəncliyinin idealıdır.Ona xas olan doğruluq, mətinlik, humanizm, uzaqgörənlik bizi ona oxşamağa, ondan öyrənməyə sövq edir. O, mənim həyat idealımdır. Mən onun kimi oxumaq, vətənimi qorumaq, xalqıma xidmət etmək istəyirəm.
Yeniləşən Azərbaycanın sağlam düşüncəli gənci kimi onun siyasi kursunu bəyənir və səbirsizliklə 18 yaşımın tamam olmasını gözləyirəm. Yalnız o zaman YAP-na üzv ola bilərəm. Valideynlərimin sevə-sevə daşıdığı üzvlük biletini mən də daşımaq istəyirəm.
Şah İsmayil Xətaidən sonra 400 illik sərkərdə boşluğunu Heydər Əliyev doldurdu. Azərbaycanın istiqlal üfüqlərində yeni işıq parladı. Bu işığın ilıq şüaları bütün Azərbaycana xeyir gətirdi. Hələ çox nəsillər də bu işıqdan nurlanacaq.
2003-cü il 12 dekabr. Azərbaycan tarixinin ən kədərli səhifəsi. Heydər Əliyevi bizdən cismən ayıran tarix. Lakin onun ruhu indi də bizimlədir. Onun dühası həmişə yaşayacaq. Ürəyində bəslədiyi,lakin amansız ölümün macal vermədiyi arzuları indi daha da coşqu ilə həyata keçirilir.
İndi onun siyasi kursunun İham Əliyev ugurla davam etdirir. Doğrudan da, Azərbaycan dünyaya Günəş kimi doğur. Respublika səviyyəsində gedən yenidənquruma, abadlıq işləri xoşbəxt gələcəkdən xəbər verir. Təhsil sahəsində islahatlar, dovlət hesabına xaricdə təhsil almaq bu günü reallıqlarıdır. Amma mənəvi cəhətdən kor olanlar,kölə pisixologiyası ilə yaşayanlar dövlət-xalq vahdətini qısqanır, gəncləri yanlış yola yönəldirlər. Lakin onlar buna nail ola bilməyəcəklər, nə 90-cı illərdə nail oldular, nə də indi ola bilərlər. Çünki İlham Əliyev artıq xalqın rəğbətini qazanır, ona olan ümidlərini doğruldur. Bütün yaşıdlarımı onun ətrafında sıx birləşməyə çağırıram.
Belə bir deyim var: “Dahilər ölmür, onlar dünyasını dəyisir”. Bəli, Həydər Əliyev indi də aramızdadır. Harada Azərbaycanlı var, orada Heydər Əliyev var, harada Azərbaycanca bir söz səslənir orada Heydər Əliyev var.
Yazımı Ulu Öndərin kəlamı ilə bitirmək istəyirəm:
“Azərbaycanlı kimi dünyaya gəldiyimə,
Azərbaycan dilində danışdığıma,
Azərbaycan kimi Vətənim olduğuna ,
Azərbaycanı təmsil etdiyimə görə
Özümü həmişə xoşbəxt sayıram”.
